Samotność w sieci – streszczenie Akcja toczy się w latach 90. XX wieku. Głównym bohaterem jest niejaki Jakub, polski genetyk, profesor na jednym z uniwersytetów w Niemczech. Mimo napiętej pracy zawodowej Jakub czuje się samotny. Główną bohaterką jest kobieta, imię której autor nie podaje. Ma męża, ale jej miłość do niego osłabła.Samotność i pragnienie komunikacji prowadzi ich do Internetu. W pracy Jakub ma zainstalowany coraz bardziej popularny program ICQ. Otrzymuje wiadomość od nieznajomej kobiety, która proponuje porozmawiać. Zgadza się.Ze swojej strony bohaterka próbuje znaleźć informacje o Jakubie. Dowiaduje się, że jest profesorem, że kocha sztukę i literaturę, że jest sam i powoli zakochuje się. Ich komunikacja rozwija się w najlepszy sposób: obaj okazują się interesującymi i szczerymi rozmówcami i cieszą się natychmiastowym zaufaniem.Większość książki jest napisana w gatunku epistolarnym, Wiszniewski dosłownie komponuje aktywną i żywą korespondencję. Bohaterowie komunikują się w ciągu tygodnia – od poniedziałku do piątku, a w weekendy nudzą się. W pewnym momencie oboje zdają sobie sprawę, że stali się bardzo bliskie, a ich rozmowy osiągają nowy poziom szczerości. Jakub opowiada o swojej wielkiej miłości przeżytej w młodości – głuchoniemej Natalii, dla której nauczył się języka migowego. Natalia zmarła przed operacją rehabilitacji słuchu. Ledwo przeżył jej śmierć.Jego historia imponuje bohaterce, oboje rozumieją, że między nimi jest już coś więcej niż zainteresowanie. Jakub wysyła swojej jej prezent – model DNA, oferując go jako talizman ich związku. Prosi ją o przesłanie zdjęcia, ona wybiera zdjęcie, na którym jest z mężem, co powoduje gwałtowny atak zazdrości Jakuba.Korespondencja trwa kilka miesięcy, po czym bohaterowie postanawiają spotkać się w Paryżu. Kobieta przylatuje wcześniej, ale Jakub spóźnia się na samolot i leci następnym. Opóźnienie ratuje jemu życie: samolot, którym miał lecieć, rozbija się. Ale bohaterka, która czeka go na paryskim lotnisku, nie wie, że leci innym samolotem i uważa go za zmarłego. Jest załamana. Na szczęście nie trwa to długo: Jakubowi za pośrednictwem hotelowej recepcji udaje się jej powiedzieć, że leci innym lotem. Bohaterowie spotykają się i spędzają razem noc.Po jakimś czasie bohaterka dowiaduje się, że jest w ciąży. Nie jest pewna kto jest ojcem, postanawia jednak zostawić dziecko i mówi o tym mężowi. Jakub pisze ostatni list – pożegnanie. Otrzymawszy go, leci do Warszawy, aby się z nią zobaczyć, ale spotykają się tylko na krótko.Będąc w szpitalu i spodziewając się narodzin dziecka, bohaterka prosi koleżankę, by sprawdziła jej e-mail, widzi tam ponad 150 listów od Jakuba. Pisał do niej codziennie, nie mogąc jej zapomnieć. Bohaterka nazywa syna na część kochanka – Jakubem.Kobiecie trudno spotkać w rzeczywistości z mężczyzną, którego wcześniej tylko rysowała w wyobraźni. Zmiana obecnego życia dla niego jest jeszcze trudniejsza. Być może dlatego bohaterka Wiszniewskiego nie ma imienia – na jej miejscu może być każda? Beletrystyka Janusz Leon Wiśniewski