Juliusz Słowacki. Grób Agamemnona – interpretacja Utwór można podzielić na kilka części. Rozpoczyna go opis wnętrza grobowca, największej z kilku historycznych budowli w kształcie kopuły. Poeta wstępuje do Grobowca, w którym panuje mrok, we wnętrzu słychać świszczący w szczelinach wiatr i cykające świerszcze polne, z kamiennych ścian zwisają pajęczyny, plączą się nasiona kwiatów. Atmosfera grobowca porusza wyobraźnię poety, przywodzi na pamięć świat mitów.Słowacki zamiast wiatru słyszy płacz, Elektry. Pajęczyna dla niego to dzieło mistycznej prządki Arachny, puch sypiący się z kwiatów kojarzy się z latającymi duchami, a syk świerszczy stanowi nakaz milczenia i koniec rapsodu, starożytnej bohaterskiej pieśni.Dalej poeta skupia uwagę na sobie, na tym co czuje, jest cichy i pokorny. Zrywali listek młodego dębu, przez szczelinę wpada światło, które przypomina Słowackiemu strunę z harfy Homera, chce ją chwycić, lecz okazuje się to niemożliwe. Struna Homera symbolizuje wielką poezję opisującą zwycięstwa bohaterów i ich chwalebne czyny. Słowacki skarży się, że jego poezja jest niezrozumiała, że nie znajduje odbiorcy.W kolejnej części utworu poeta poddaje się natchnieniu, szuka wzoru twórczości poetyckiej. Wreszcie przywołuje Termopile i Cheronee. W Termopilach skromny oddział spartan przeciwstawił się wielkiej armii Perskiej. Spartanie ratując ojczyzny ponieśli śmierć. Wąwóz Termopile to symbol męstwa i poświęcenia się ojczyźnie. Heronea symbolizuje zaś ostateczną klęskę Greków i utratę przez nich niepodległości. Dlatego Słowacki jako potomek zniewolonego narodu nie może zatrzymać się na Termopilach. Nie czuje się tego godny. Cóż, miałby odpowiedzieć na pytanie, ilu was zostało?Ostatnia część wiersza dotyczy spraw polskich. Słowacki wymienia wady szlacheckie i sarmackie, mówi wprost, że Polskę trzeba wyzwolić spod wpływów szlachty, która sprzeciwia się zbrojnej walce, tłumi patriotyczne i żywe w narodzie uczucia. Zafascynowana obcymi wzorami szlachta doprowadziła do tego, że Polska jest teraz cudzą służebnicą.Poeta wyobraża sobie idealną Polskę, jednolitą, doskonałą, mądrą, sprawiedliwą i demokratyczną. Recenzje, opracowania, interpretacje Juliusz Słowacki