Tajemnicza wyspa. Juliusz Verne – streszczenie Następnego lata (ponieważ Ayrton pojawił się na ich wyspie i opowiedział im swojej historii, minęło pięć miesięcy i lato się skończyło, a w zimnych porach roku żeglowanie jest niebezpieczne) decydują się na wyprawę na Wyspę Tabor, aby zostawić notatkę w chacie. W notatce zamierzają ostrzec kapitana Glenarvana na wypadek, gdyby wrócił, że Ayrton i pięć innych osób czeka na pomoc na sąsiedniej wyspie.Osadnicy mieszkają na swojej wyspie od trzech lat. Ich życie i ich gospodarka osiągnęły dobrobytu. Zbierają już duże ilości pszenicy wyhodowanej z jednego ziarna znalezionego trzy lata temu w kieszeni Harberta, zbudowali młyn, hodowali drób, zrobili nowe ciepłe ubrania i koce z wełny muflonowej. Jednak ich spokojne życie przyćmiewa jeden incydent, który grozi śmiercią. Pewnego dnia, patrząc na morze, widzą w oddali dobrze wyposażony statek, ale nad statkiem powiewa czarna flaga. Statek jest zakotwiczony blisko wybrzeża. Ayrton zakrada się na pokład statku pod osłoną nocy, aby przeprowadzić zwiad. Okazuje się, że na statku jest pięćdziesięciu piratów. Cudem wymykając się im, Ayrton wraca na brzeg i informuje swoich przyjaciół, że muszą przygotować się do bitwy. Rano ze statku wypływają dwie łodzie. W pierwszej łodzie osadnicy postrzelili trzech piraci i ona wraca, druga przykleja się do brzegu, a sześciu pozostałych na niej piratów ukrywa się w lesie. Ze statku strzelają armaty, i on zbliża się do brzegu jeszcze bliżej. Wydaje się, że nic nie może uratować garstki osadników. Nagle pod statkiem unosi się ogromna fala i on tonie. Wszyscy piraci na nim giną. Jak się później okazuje, statek został wysadzony w powietrze przez minę, i to zdarzenie ostatecznie przekonuje mieszkańców wyspy, że nie są tu sami.Na początku nie zamierzają eksterminować piratów, chcąc zapewnić im możliwość spokojnego życia. Ale okazuje się, że rabusie nie są do tego zdolni. Zaczynają plądrować i palić domy osadników. Ayrton udaje się do zagrody, aby odwiedzić zwierzęta. Piraci chwytają go i zabierają do jaskini, gdzie torturują, aby zgodził się przejść na ich stronę. Ayrton nie poddaje się. Jego przyjaciele idą mu z pomocą, jednak Harbert zostaję poważnie ranny, a przyjaciele muszą pozostać z nim, i nie mogą wrócić. Kilka dni później wracają się do Granitowego Pałacu. W wyniku przejścia u Harberta rozwija się złośliwa gorączka i on jest blisko śmierci. Po raz kolejny opatrzność wkracza w ich życie, a niewidoczna ręka ich miłego tajemniczego przyjaciela rzuca im niezbędne lekarstwo. Harbert całkowicie wraca do zdrowia. Osadnicy zamierzają zadać ostateczny cios piratom. Idą do zagrody, gdzie spodziewają się ich znaleźć, ale tam znajdują ledwo żywego Ayrtona, a w pobliżu – zwłoki rabusiów. Ayrton mówi, że nie wie, w jaki sposób znalazł się w zagrodzie, i kto wyniósł go z jaskini i zabił piratów. Jednak przekazuje jedną smutną wiadomość. Tydzień temu bandyci wyszli na morze, ale nie mogąc kontrolować łodzi, rozbili ją na przybrzeżnych rafach. Podróż do Tabora muszą odłożyć do czasu zbudowania nowej łodzi. Przez następne siedem miesięcy tajemniczy nieznajomy milczy. W międzyczasie na wyspie budzi się wulkan, który zdaniem kolonistów już nie żyje. Budują nowy duży statek, który w razie potrzeby może zabrać ich na jakoś zamieszkałą wyspę.Pewnego wieczoru, już szykując się do snu, mieszkańcy Granitowego Pałacu słyszą dzwonek. Rozlega się telegraf, który zabrali z zagrody do domu. Są pilnie wzywani do zagrody. Tam znajdują notatkę z prośbą o przejście wzdłuż dodatkowego drutu. Kabel prowadzi ich do ogromnej groty, gdzie ku ich zdumieniu widzą łódź podwodną. Poznają w niej jego właściciela i swojego patrona, kapitana Nemo, indyjskiego księcia Dakkara, który całe życie walczył o niepodległość swojej ojczyzny. On, już sześćdziesięcioletni mężczyzna, jest stary i chory, umiera. Nemo ostrzega, że gdy wybuchnie wulkan, wyspa (taka jest jej struktura) eksploduje. Umiera, osadnicy zamknęli włazy łodzi i zanurzyli ją pod wodą, a oni sami przez cały dzień budują nowy statek. Jednak nie mają czasu, aby go skończyć. Wszystkie żywe stworzenia giną podczas eksplozji wyspy, z której pozostaje tylko mała rafa w oceanie. Osadnicy, którzy nocowali w namiocie na brzegu, zostali wyrzuceni do morza przez falę powietrza. Przez ponad dziesięć dni siedzą na rafie, prawie umierając z głodu i nie mając już nadziei na nic. Nagle widzą statek. To jest Duncan. Ratuje wszystkich. Jak się później okaże, kapitan Nemo, gdy łódź była jeszcze całą, popłynął na niej do Taboru i zostawił notatkę ratownikom.Wracając do Ameryki, z biżuterią podarowaną przez Kapitana Nemo, przyjaciele kupują dużą działkę i żyją na niej tak, jak na Wyspie Linkolna.Pages: 1 2 Pages ( 2 of 2 ): « Poprzednia1 2 Fantastyka Juliusz Verne