Zygmunt Krasiński. Nie-boska komedia – streszczenie W wiejskim kościółku odbywa się ślub poety. Pojawia się nad nim anioł ostrzegający, by małżonek dotrzymał składanej przysięgi. Mąż zostawszy po uroczystości sam w kościele ślubuje wierność i przyrzeka, że sam na siebie sprowadzi klątwę, jeśli przestanie kochać żonę. Podczas weselnej uczty poeta zachwyca się żoną, zwraca się do niej w poetycki sposób, a ona odpowiada mu prostym, zwykłym językiem.W nocy w małżeńskiej sypialni pojawia się zły duch pod postacią dziewicy. Zjawa nawiedza męża, który po przebudzeniu przeklina chwilę ślubu. Po chwili żałuje swych wątpliwości, aby ochłonąć wychodzi do ogrodu. Dochodzi do wniosku, że jego życie przy boku żony jest nudne i bezduszne.Zajmuje się prozaicznymi sprawami. Żałuję, że związał się z nie kochaną kobietą, chce połączyć się ze zjawą, o której ciągle myśli. Jego rozważania przerywa żona, która wzywa go do powrotu. Żona mówi o zbliżającym się chrzcie ich małego synka, żali się na obojętność męża, który od pewnego czasu jej unika i nie chce z nią rozmawiać. Prosi go, by nie opuszczał syna. Zniecierpliwiony mąż początkowo ignoruje jej słowa, lecz później stara się ją uspokoić.Nagle w pokoju zjawia się dziewica, zachęca męża, by z nią poszedł. Żona widzi w niej szatańską Marę, lecz mąż zachwycony jej postacią opuszcza zemdloną kobietę i udaje się za zjawą.Nadchodzi dzień chrzcin Orscia na uroczystości nie ma ojca dziecka, żona jest blada i roztargniona. Nad kołyską syna prosi go i zaklina, by został poetą, zdobędzie wtedy miłość ojca, a ona przebaczenie męża. Wyczerpana sytuacją mdleje, zaproszeni Goście wychodzą. Tymczasem mąż i dziewica przebywają w górach nad morzem między nim a zjawą pojawia się przepaść. Przestraszony poeta dostrzega prawdziwą, trupią postać dziewicy, która przypomina mu o obietnicy, jaką jej złożył.Złe duchy chcą uprowadzić męża do piekła, ale uniemożliwia im to Anioł stróż, który pomaga mężowi wrócić do domu i nakazuje mu kochać syna. Przybywszy do domu, mąż dowiaduje się, że jego żona została odwieziona do szpitala dla obłąkanych, zrozpaczony opuszcza pałac i udaje się do chorej. Kobieta wyznaje mu, że prosiła Boga, by stała się poetką, Bóg wysłuchał jej. Poetą, zostanie również ich syn. Po tym wyznaniu żona umiera.Mija kilka lat, Orcio różni się od innych dzieci, często marzy i rozmyśla. Ojciec domyśla się w synu poetyckiej duszy, lecz to go nie cieszy. Podczas modlitwy przy grobie matki chłopiec wspomina rozmowy z nią, powtarza jej słowa. W pewnej chwili traci wzrok. Jego ojciec jest zrozpaczony, prosi Boga, by uchronił Orcia od poetyckiej duszy, by nie obarczał go myślami, którym dziecko nie podoła. Dni upływają mężowi na rozmowach z synem i z filozofem, od którego dowiaduje się, że w społeczeństwie zachodzą poważne zmiany. Ich przyczyną są rewolucje.Podczas spaceru w górach nad duszą męża znów pojawiają się duchy. Poeta skarży się, że nie czuje w sobie żadnych uczuć. Anioł stróż radzi mu, by pokochał potrzebujących pomocy bliźnich, a wtedy zostanie zbawiony. Pojawia się też Mefisto, których kpi hrabiego, zachęca go do walki, obiecując zwycięstwo i sławę.Poeta podejmuje wyzwanie, znów rządzą nim złe siły. Tymczasem Orcio utracił bezpowrotnie wzrok, dziwnie się zachowuje mówi przez sen, rozmawia z nieżyjącą matką. Lekarz stwierdza u niego chorobę nerwową.Wydarzenia kolejnej części dramatu rozgrywają się w obozach dwóch przeciwnych sobie stronnictw. Jednym z nich jest arystokracja zgromadzona w okopach świętej Trójcy, dowodzi nią hrabia Henryk. Drugim stronnictwem są rewolucjoniści dowodzeni przez Pankracego. Wśród tej grupy znajdują się Żydzi, którzy zmienili swoje wyznanie z judaizmu na chrześcijaństwo. Cieszą się z nadchodzącej bitwy, jednak ich zmiana wiary nie była bezinteresowna, w ten sposób chcieli zbliżyć się do chrześcijan, którzy wymordują panów. Wtedy sami zginą z rąk przechrztów.Pankracy chce spotkać się z hrabią Henrykiem. Chce przekonać go do swoich idei. Tak naprawdę fascynuje go dusza hrabiego, dopatruje się nawet pewnych z nim podobieństw. Hrabia przybywa do obozu rewolucjonistów. Prowadzi go jeden z przechrztów. Przechodząc obok tłumu ludzi, słyszy wiele skarg na krzywdy doznane od panów, lud zapowiada krwawą zemstę, w swych obietnicach jest potworny i przerażający.Przywódcy rewolucjonistów roztaczają nową wizję przyszłości, w której tak naprawdę powstanie kolejna grupa arystokracji. Do spotkania Pankracego i hrabiego Henryka dochodzi w pałacu męża, który zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa rewolucji. Postanawia się jej przeciwstawić, czuje się spadkobiercą chwały i cnót przodków, co dodaje mu sił i wiary w zwycięstwo. Pankracy krytykuje szlachtę i namawia hrabiego, by zaniechał walki. Henryk odrzuca zarzuty Pankracego, wyraża swoją opinię na temat rewolucji. Przeciwnicy nie dochodzą do porozumienia i rozstają się. Ich kolejne spotkanie ma mieć miejsce w okopach świętej Trójcy.Arystokraci bronią się w katedrze świętej Trójcy. Hrabia Henryk i ci, którzy go popierają, przysięgają, że będą walczyć do końca. Ich odwaga szybko jednak mija, niektórzy proponują wrogom układ. Hrabia ostrzega, że zdrajcy zostaną ukarani śmiercią. Podczas kolejnego starcia ginie trafiony kulą Orcio, zrozpaczony Henryk rzuca się w przepaść, przeklina siebie i poezję. Święta Trójca zostaje zdobyta przez oddziały Pankracego, który wydaje na śmierć wszystkich arystokratów. Powieść, opowiadanie Szkoła, edukacja, lektury Zygmunt Krasiński