Adam Mickiewicz. Ajudah – interpretacja Ajudah to góra, z której podmiot liryczny obserwuje spienione morskie fale. Uderzają one o skały, szturmują je niczym potężne wojsko. Kiedy jednak spotykają się z mielizną, tracą swą siłę. Morski żywioł przypomina nieco duszę poety, silne uczucia wzbierają w jego sercu niczym fale przełożone na język poezji powoli zanikają i pozostawiają po sobie nieśmiertelne pieśni.Tak samo jest z cofającymi się falami, po nich zostają muszle perły i korale.Ajudah – cały tekstLubię poglądać wsparty na Judahu skale, Jak spienione bałwany to w czarne szeregi Ścisnąwszy się buchają, to jak srebrne śniegi W milijonowych tęczach kołują wspaniale. Trącą się o mieliznę, rozbiją na fale, Jak wojsko wielorybów zalegając brzegi, Zdobędą ląd w tryumfie i, na powrót zbiegi, Miecą za sobą muszle, perły i korale. Podobnie na twe serce, o poeto młody! Namiętność często groźne wzburza niepogody; Lecz gdy podniesiesz bardon, ona bez twej szkody Ucieka w zapomnienia pogrążyć się toni I nieśmiertelne pieśni za sobą uroni, Z których wieki uplotą ozdobę twych skroni. Recenzje, opracowania, interpretacje Adam Mickiewicz